Konstancja Czirenberg (1605-1653), którą nazywano „bałtycką syreną”, była sławną śpiewaczką i organistką. Wychowała się w zamożnej rodzinie, jako córka burmistrza Gdańska, i otrzymała kompleksowe wykształcenie w zakresie sztuk muzycznych. Była jednak wszechstronnie uzdolniona, wspaniale rysowała, malowała i haftowała, a oprócz języka niemieckiego biegle posługiwała się też polskim, łaciną, francuskim i włoskim. Okazję do publicznych występów, które przyniosły jej rozgłos, miała podczas wizyt królewskich w 1623 i 1635/36 roku w Gdańsku. Sława Konstancji Czirenberg dotarła nawet do Mediolanu, prawdopodobnie za sprawą króla Władysław IV Wazy, który był tam z wizytą w 1624 roku.

Postać Konstancji Czirenberg została opisana w antologii utworów muzycznych pod tytułem „Flores praestantissimorum virorum” („Kwiaty najznakomitszych mężów”), wydanej w Mediolanie w 1626 roku. Był to zbiór 36 utworów stworzonych przez 24 kompozytorów, zawierający dedykacje dla „najsławniejszej Konstancji Czirenberg z Gdańska”. Jej postać w swoim dzienniku opisywał również sekretarz poselstwa francuskiego, Charles Ogier, który nadał jej przydomek „bałtycka syrena”. W 1628 roku Konstancja Czirenberg poślubiła Zygmunta Kerschensteina, późniejszego sędziego i królewskiego burgrabiego, z którym miała trójkę dzieci. Sławna artystka zmarła w 1653 roku podczas zarazy.