Walki w obronie Gdyni prowadzone były od 1 września 1939 roku przez oddziały Lądowej Obrony Wybrzeża. Ich kontynuacją była bitwa o Kępę Oksywską stoczona w dniach 12-19 września. Polscy żołnierze walczyli w niej bardzo aktywnie, broniąc każdego zbocza czy wsi. Najbardziej krwawe bitwy stoczono m.in. w Kazimierzu, Dębogórzu, Suchym Dworze, Mostach i Mechelinkach. Wiele z tych miejscowości przechodziło z rąk do rąk. Siły wojsk niemieckich okazały się jednak przeważające: Niemcy dysponowali większą liczbą żołnierzy, lepszą jakością uzbrojenia oraz liczniejszą artylerią i lotnictwem. 18 września wojska niemieckie zajęły większość terenu, a dzień później zdobyły brzeg Zatoki Puckiej. Ostatnia walka, w której brało udział 22 żołnierzy Lądowej Obrony Wybrzeża, stoczona została właśnie w tym rejonie – w wąwozie Babi Dół. We wrześniu 1939 roku Kępa Oksywska stanowiła najkrwawsze pole bitwy. Zginęło tu 68 razy więcej żołnierzy polskich niż na Westerplatte i 10 razy więcej niż w obronie Półwyspu Helskiego. Współcześnie w Mostach, Kosakowie, na Oksywiu oraz w wąwozie Babi Dół wzniesiono pomniki upamiętniające te wydarzenia.