W Piaśnicy znajduje się miejsce upamiętniające tysiące (około 12 000) osób zamordowanych przez hitlerowców w okresie od jesieni 1939 do wiosny 1940 roku. Ofiary należały przede wszystkim do polskiej inteligencji, byli to nauczyciele, prawnicy, urzędnicy, politycy, duchowni, ale również Czesi i Niemcy, którzy działali przeciwko Hitlerowi. Więziono ich w Wejherowie, gdzie byli torturowani, a następnie mordowano i grzebano w grobach masowych w Lesie Piaśnickim. Ślady po tych zbrodniach zaczęto zacierać w 1944 roku. Wykorzystując skazanych z obozu Stutthof, wydobywano ciała pomordowanych i palono je na stosach. Po zakończeniu tych działań więźniowie również zostali zamordowani, a ich ciała zostały spalone. Miejsce tych strasznych zbrodni odkryto jesienią 1945 roku i rozpoczęto wówczas proces ustalania ich rozmiarów. Dziesięć lat później postawiono pomnik upamiętniający ofiary ludobójstwa. W 2010 roku zbudowano dodatkowo kaplicę-pomnik przypominającą formą stos palonych drzew. Na jej zewnętrznej ścianie widnieją nazwiska wszystkich zidentyfikowanych ofiar oraz tablice upamiętniające to wydarzenie.