Odkrycie Grot Mechowskich nastąpiło w 1818 roku w trakcie przeprowadzania pomiarów geodezyjnych. Natomiast ich pierwszego opisu dokonał Kleefeld w 1829 roku. Później na jakiś czas zapomniano o jaskini, tylko niekiedy wykorzystując ją do promocji okolicy. W 1910 roku pruski zarząd powiatowy wykupił ten teren i odrestaurował Groty Mechowskie. Wówczas rozpoczęła się turystyczna historia miejsca i pomimo wielu zawałów, jaskinię nieustannie odkopywano i restaurowano, umożliwiając zwiedzanie licznie przybywającym turystom.

Początkowo tylko frontowa część jaskini była dostępna, a jej dalszy fragment pozostawał zasypany. W 1948 roku podjęto działania oczyszczające oraz renowacyjne w grocie i po roku udostępniono ją zwiedzającym. Warto również wspomnieć o lokalnej tradycji nazywania jaskini w liczbie mnogiej, co wiąże się z obecnością dwóch wejść oraz słupowej konstrukcji. W 1981 roku Groty Mechowskie znowu uległy zawaleniu, po czym ponownie wzmocniono sklepienie jaskini oraz odkopano i odbudowano zniszczone fragmenty.

Do jaskini prowadzą dwa wejścia położone poniżej poziomu otaczającego ją obszaru. Strop i słupy znajdujące się w Grotach Mechowskich utworzone są z warstw piaskowca. Ściany i dno są również piaszczyste. Nacieki w jaskini to głównie jasno zabarwione formy stalaktytowe. Najbardziej efektowna przestrzeń z barwnymi mineralnymi spływami znajduje się na końcu korytarza prowadzącego prawie 60 m w głąb skarpy. Ten fragment jaskini jest jednak dostępny jedynie dla specjalistów.

Groty Mechowskie stanowią jedną z wyjątkowych atrakcji turystycznych regionu. Są ewenementem wśród przyrody nieożywionej na Niżu Polskim, a nawet Niżu Europejskim. Jaskinia w Mechowie to rzadki okaz i cenny pomnik przyrody, znajdujący się w rejestrze obiektów prawnie chronionych.