Kościół w Chmielnie powstał prawdopodobnie w połowie XIII wieku. Jego budowę przypisuje się córce Świętopełka – księżniczce Damroce. Kościołowi od najdawniejszych czasów towarzyszyły cmentarz, szpital i szkoła.

Kościół zbudowano z drzewa modrzewiowego i pokryto dębowymi gontami. Na przestrzeni wieków jednak wielokrotnie go remontowano i powiększano. W XIX wieku, kiedy konieczny był kapitalny remont i dalsza rozbudowa (ponieważ świątynia nie mieściła już wiernych), zapadła decyzja o rozbiórce drewnianego kościoła i wybudowaniu na jego miejscu nowego, murowanego. Dzisiejsza świątynia powstawała w trzech etapach: główną bryłę wzniesiono w latach 1845-1846, w 1860 roku postawiono wolnostojącą wieżę, a w 1887 roku połączono ją z istniejącą świątynią.

Wnętrze kościoła jest unikatowe ze względu na sufit i ściany, które zdobią piękne kaszubskie wzory, wykonane na początku lat 50. XX wieku. Można tam również znaleźć wiele cennych zabytków, takich jak: ołtarze, pochodzące głównie z XVII wieku, XVI-wieczny dzwon, XVIII-wieczna chrzcielnica czy przepiękna barokowa wieczna lampka wykonana ze srebra. Najstarszym chmieleńskim zabytkiem jest gotycka Pieta. Szczególne znaczenie ma pochodzący z XVII wieku obraz Matki Boskiej Śnieżnej, której parafianie przypisywali cudowną moc i do dziś nazywają Panią Chmieleńską. Czasy starego drewnianego kościoła pamiętają także rzeźbione, barokowe feretrony, w których umieszczone są olejne obrazy.