Sanktuarium Matki Boskiej Królowej Polskiego Morza w Swarzewie

Sanktuarium w Swarzewie wybudowano pod koniec XIX wieku w stylu neogotyckim. W ołtarzu głównym, za obrazem Madonny Tronującej z Dzieciątkiem, umieszczona jest pochodząca z I połowy XV wieku drewniana figurka Matki Boskiej Patronki Rybaków. Jest ona zaliczana do tak zwanych Pięknych Madonn. Figurka stoi na złotym cokole, otoczona promieniami w tym samym kolorze. Madonna w prawej dłoni trzyma berło i różaniec, a w lewej małego Jezusa, który rozkłada rączki w geście błogosławieństwa, trzymając jednocześnie kulę ziemską. Figura została koronowana w 1937 roku.

Z historią figurki wiąże się kilka legend. Jedna z nich opowiada o żaglowcu, który tonął w czasie sztormu. Jego załoga modliła się o ocalenie przed figurką Matki Bożej z Dzieciątkiem. Prośby żeglarzy zostały wysłuchane: wkrótce znaleźli się oni na lądzie, a wydobytą z morza figurkę ustawili w pobliżu studzienki. Według innej legendy rzeźba pierwotnie przeznaczona była dla Gdańska, lecz przewożący ją statek rozbił się, a statuetka wypłynęła na brzeg. W Swarzewie nie było wówczas kościoła, więc figurkę przeniesiono na Hel. Tam była przechowywana aż do czasów reformacji, kiedy to wrzucono Madonnę w morskie fale. Figurka ponownie wypłynęła w Swarzewie, co uznano za cud i postanowiono właśnie tu wybudować sanktuarium maryjne.

W kościele, poza wspomnianą rzeźbą, po bokach ołtarza znajdują się obrazy św. Barbary i Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Warto również zwrócić uwagę na mapę z XVII wieku, barokowy ołtarz z alabastru, gotycką Pietę i polichromie zdobiące wewnętrzne ściany kościoła.