Najważniejsze tańce kaszubskie

Dzëk
Kòséder
Taniec utrzymany w poważnym tonie, uważany za najważniejszy i najbardziej reprezentatywny dla Kaszubów. Jego nazwa pochodzi od zwrotu „kosić nogami”. Muzyka do kòsédera zapisana jest w metrum 2/4 i składa się z dwóch części. Pierwsza z nich jest poważna, lecz żywa, a drugą stanowi tradycyjna poleczka. W zależności od środowiska można było spotkać bardzo wiele odmian melodii kòséderowych.
Kùflôrz
Taniec rybacki utrzymany w tonacji durowej i wykonywany przez mężczyzn. Tematycznie nawiązuje do momentu powrotu rybaków z pomyślnego połowu. Tancerze, tupiąc butami z drewnianą podeszwą lub wykonanymi z drewna, chodzą po scenie z kuflem piwa i zwykle śpiewają.
Marëszka
Popularny taniec wykonywany na Kaszubach od bardzo dawna, którego pochodzenie nie jest do końca znane. Marëszke tańczy się parami w kole, a jego nazwa wywodzi się od zdrobniałej formy imienia Maria. Taniec ten pochodzi z grupy tańców zwanych „troflami”, które wykonywali niegdyś żeglarze i wzorowany jest na tańcach skandynawskich.
Nasza nënka
Zabawa taneczna, dawniej o charakterze obrzędowym, śpiewana zwykle na weselach przed oczepinami. Nënka to matka Kaszubka, która wykazuje się szczególnym uporem w czasie wydawania córki za mąż podczas targów rodziców ustalających szczegóły umowy małżeńskiej. Jest to żywy taniec zachowany w metrum 2/4 wykonywany w parach. Tworząc koło, tancerze ustawieni są na zewnątrz, a tancerki w środku, twarzami w kierunku tańca, który powinien być zgodny z ruchem wskazówek zegara.
Òwcôrz
Taniec obrzędowy wykonywany na powitanie wiosny. Jego muzyka, choreografia i nastrój nawiązują do obyczaju wyprowadzania owiec na pastwiska. W òwcôrzu występują soliści: pasterz, wilk i pies, na tle chóru, z którego nierzadko kilka dziewcząt ucieka przed wilkiem.
Szewc
Taniec, który naśladuje pracę szewca. Kobiety i mężczyźni bądź dziewczęta i chłopcy imitują czynności związane z tym rzemiosłem, takie jak: szycie czy wbijanie ćwieków, a następnie tańczą w parach, najczęściej w takt polki. Szewc rozpoczyna się pieśnią: „Szewiec, szewiec, pik, pik, pik, za pół dëtka cały dzéń”.
Wôłtôk
Taniec morski, który rozpoczyna się od naśladowania rękoma ruchu fal morskich. Na początku wôłtôka występują zwykle trzy osoby – jeden tancerz i dwie tancerki lub na odwrót. Z kolei druga część tańca jest szybka i zachowana w rytmie oberka. Tańczą w niej głównie mężczyźni, wykonując partie solowe, przede wszystkim podskakując i klaszcząc w podskoku, szybko przebierając nogami podczas zetknięcia ich z ziemią.
Dialekty i gwary polskie. Kompendium internetowe
[http://www.dialektologia.uw.edu.pl/index.php?l1=kaszubszczyzna&l2=kultura-materialna-kaszub&l3=kulmat5
dostęp: 14.09.2021]
Portal szkolnictwo.pl
[https://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU2418
dostęp: 29.09.2021]